Hindoestaanse uitvaart

Hindoestaanse uitvaart

Een Hindoestaanse uitvaart is net als de meeste uitvaarten, een moment waarop dierbaren samenkomen om afscheid te nemen van een geliefde. Wel zijn er natuurlijk, naast de symbolische verschillen bij een hindoeïstische uitvaart, grote verschillen in de manier waarop er tegen de uitvaart aangekeken wordt. Hindoes geloven bijvoorbeeld dat de dood een overgang naar nieuw leven is. Hier beschrijven we wat een Hindoestaanse uitvaart precies inhoudt, welke verschillende tradities erbij komen kijken en welke rituelen uitgevoerd worden. 

Rituelen

Bij Hindoestaanse uitvaarten is het gebruikelijk dat er vanuit traditie en het hindoeïstische geloof een aantal rituelen plaatsvinden. Allereerst begint men vaak met het wassen van de overledene, dit gebeurt door naaste familieleden en draagt de symbolische betekenis dat het lichaam gereinigd en gezuiverd wordt. Vaak gebeurt dit met water, speciale bloemen en geurige kruiden. Daarna krijgt de overledene kleding aan en wordt er een zogeheten tilak op het voorhoofd van de overledene aangebracht, een hindoeïstisch symbool. Er kan gebruik gemaakt worden van witte kleding of een pak in het geval van een overleden man. Een vrouwen dragen vaak een sari, een soort omslagjurk. Vroeger werd men in de Hindoestaanse cultuur in een speciale doek gewikkeld als traditionele kleding. 

hindoeisme

Terwijl men bezig is met het wassen van de overledene, bidt de priester met iedereen die aanwezig is bij de uitvaart. Hierbij staat een brandende dia of diya, een traditioneel gebakken lamp van klei die brandt op geklaarde boter. Bovendien wordt er water geschonken in een koperen bokaal, deze dient voor de symbolische rust voor de ziel van de overledene. Dit ritueel wordt nadien ook herhaald in het huis van de overledene. 

Crematie

Op de dag van de crematie is het gebruikelijk dat een mannelijk lid van de familie zijn of haar hoofd scheert, op een kleine staart na. Hij wordt gezien als de offeraar, moet hiervoor rein zijn en mag anderen tijdens de uitvaart dus niet aanraken. Hij draagt, net als de andere bezoekers, witte of zwarte kleding. Ook is het gebruikelijk dat de priester vijf eivormige balletjes, de traditionele pindhs, maakt. Deze worden in doeken gelegd en als offer in de kist gelegd. Nabestaanden leggen vaak bloemen, kruiden en rijstkorrels in de kist tijdens het bidden en zingen. Hierna wordt de kist gesloten en naar het crematorium gebracht. Nabestaanden begeleiden de kist naar het crematorium zodat ze zeker weten dat de overledene gecremeerd wordt. De as dient nadien uitgestrooid te worden, veel hindoes willen graag dat deze in de heilige rivier de Ganges wordt uitgestrooid. Als dat niet mogelijk is dan kiest men er vaak voor om de as boven stromend water uit te strooien, men gelooft dat de overledene hierdoor terugkomt bij de goddelijke bron. 

Periode van rouw na Hindoestaanse uitvaart

Na de crematie leeft de familie van de overledene dertien dagen in rouw. De eerste tien dagen eten zij enkel vegetarische gerechten, gekookt door familie. Ze dienen namelijk niet zelf te koken. Ook mag er in de tien dagen geen muziek geluisterd worden of make up gedragen worden. Er wordt dagelijks een offerdienst gehouden. Op de tiende dag worden de favoriete, vegetarische gerechten van de overledene gekookt. Een extra bord met eten wordt buiten neergezet, voor de overleden persoon. Op de laatste dagen worden er rouwplechtigheden gehouden in het huis van de overledene. 

Veelgestelde vragen

Waarom wordt de as uitgestrooid boven stromend water?

Na de crematie vindt het uitstrooien van de as plaats, het liefst boven stromend water waarmee symbolisch de overledene terugkeert naar de oneindigheid. Dit gebeurt bij voorkeur in de Ganges, maar om praktische redenen is dit niet altijd mogelijk. Het gebeurt vaak dat er dan voor ander stromend water wordt gekozen, bij een modernere Hindoestaanse uitvaart gelooft men dat hierdoor de as uiteindelijk ook terugstroomt richting de oneindigheid. 

Moet ik mij onthouden van feestelijke gebeurtenissen na een Hindoestaanse uitvaart?

Directe nabestaanden mogen volgens traditie pas na een jaar weer feestelijkheden organiseren, denk hierbij aan bijvoorbeeld een huwelijk. Voor niet-directe nabestaanden geldt dit niet.